“De jeugd heeft de toekomst”

Blaricum – “Het gaat eigenlijk nergens om”, zegt Werkpaard-speaker Marcel de Bree met een brede lach op zijn gezicht. Daar zullen de deelnemer s aan de wedstrijd het niet helemaal mee eens zijn. In opperste concentratie sturen ze zondagmiddag 21 september hun werkpaarden aan bij het boomslepen, ploegen, het boerenerf. De meiden en knechten hooien en dorsen alsof hun leven er vanaf hangt.

Het toppunt is Bruno Splint, die ‘s ochtends om 10 uur is geland op Schiphol vanuit Canada en met team Alwin meteen de wedstrijd in duikt op de akkers aan de Blaricumse Noolseweg. Na een middag hard werken gaat team Wies ter Weijden er met de ploegprijs vandoor én het totaal klassement. Team Wies is het enige team dat met een tweespan ploegt en het boerenerf aflegt. Janneke (15) en zoon Loet (12), Tinkers, zijn de pony’s van het team. “Het boomslepen kan maar met één paard”, legt Theo Wiggerts van team Wies uit, “maar als ik met twee pony’s van huis ga, moet de ander in de buurt blijven. Dus bij het boomslepen loopt mijn dochter Maaike met de andere pony in de buurt. “ Het geheim van de overwinning? “Ik heb maar drie keer geoefend met ploegen. Het is vooral goed je best doen.”

De verrassingsopdracht maakt steevast onderdeel uit van de wedstrijd. Doorgaans krijgen de teams een dag van te voren te horen wat deze inhoudt. De verrassing dit maal is dat deze opdracht echt een verrassing blijft. Pas tijdens het ploegen krijgen de team te horen wat de opdracht inhoudt: van berkentakken een heksenbezem maken. Aan het einde van de middag moet elke team een dame met de bezem meesturen. Eén team levert een heer: Jurgen Krijnen. Om de beurt stappen de teamleden op een antieke bascule, de lichtste wordt gekroond tot heks van het jaar. Deze twijfelachtige eer valt Ina Zwannikken ten deel. Haar reactie: “Heb ik toch eens een wedstrijd van Jurgen gewonnen!”

Nieuw is de fotowedstrijd voor kinderen van 12 tot en met 16 jaar. Tim vos uit Huizen is de terechte winnaar, met een actiefoto van een ploegend paard in tegenlicht.

Niet alleen bij de teams rammelt de jongere generatie enthousiast aan de deur. Zij heeft de Dag van het Werkpaard letterlijk en figuurlijk met de paplepel ingegoten gekregen. Het doorgeven van de liefde voor deze bijzondere dag van moeder op zoon en van vader op dochter slaagt probleemloos.
Robert en Wendy Smit, zoon en dochter van wijlen Bert Smit, een van de organisatoren van de Boerenbruiloft in 1999 – de grondslag van de Dag van het Werkpaard- maken deel uit van een groep zigeuners die Blaricum bezoeken. Wendy voorspelt de toekomst, Robert bedelt net als zijn vader destijds, als invalide zittend op de knieën vanuit een houten karretje. Als de mensen niets geven, springt hij op en rent ze achterna. Bij de catering, bij de bakker, bij de smid, bij de stratenmaker, bij de jury zijn ouders met hun kinderen en zelfs kleinkinderen of neven en nichten aan de slag. “Het boomslepen is mijn kindje”, vertelt Marcel de Bree, de bedenker van het boomsleepparours, “het allermooiste is dat mijn eerste kleinkind vandaag heeft meegedaan. Kleinzoon Boris (15) heeft gejureerd bij het boomslepen. Hij is ook besmet met het virus. Deze jongens en meiden moeten straks de kar trekken. Hoe mooi is het als ik over een jaar of twintig, op mijn echte ouwe dag, hier op een bankje kan zitten genieten van het spektakel?”